تلویزیونهایی که سالهاست خانه های سراسر جهان را فتح می کنند ، از مدلهای مکانیکی گرفته تا الکترونیکی ، مسیری طولانی را طی کرده اند. در سال 1947 ، این جعبه جادویی راهی خانه های هزاران آمریکایی شد ، اما آغاز تاریخ تلویزیون را باید تقریباً به مدت یک قرن دنبال کرد.

تلویزیونهای مکانیکی قرن بیستم
پیش از ظهور تلویزیون های برقی ، تلویزیون های مکانیکی در اوایل قرن بیستم معرفی می شدند. آنها این کار را با اسکن مکانیکی تصاویر و ارسال آنها به صفحه انجام دادند. با این حال ، در مقایسه با مدل های امروزی ، نحوه کار بسیار بدوی به نظر می رسید.

یکی از قدیمی ترین تلویزیون های مکانیکی از یک دیسک چرخان با سوراخ های مارپیچی تشکیل شده است. این دستگاه توسط دو مخترع جداگانه ساخته شده است: جان لوجی برد در انگلستان و چارلز فرانسیس جنکینز در ایالات متحده. هر دو دستگاه در اوایل دهه 1920 اختراع شدند.

جان لاگی برد در تلویزیون خصوصی خود کار می کند
اما پیش از این دو ، مخترع آلمانی ، پل گوتلیب نیبکو ، اولین تلویزیون مکانیکی را توسعه داد. تلویزیون نیپکو با استفاده از یک دیسک چرخشی فلزی با دقت 18 خط تصاویر را از روی سیمها انتقال داد. البته نیپکو به جای تلویزیون نام "تلسکوپ برقی" را انتخاب کرد.

در سال 1907 ، دو مخترع به نام های بوریس راوزینگ از روسیه و آلن آرچیبالد کمپبل سوینتون ، یک لوله اشعه کاتدی را با یک سیستم اسکن مکانیکی ترکیب کردند تا یک سیستم تلویزیونی کاملاً جدید ایجاد کنند. سرانجام ، تلاشهای اولیه آنها جهان را به ساخت اولین تلویزیون های برقی در سالهای بعد سوق داد.

تلویزیونهای مکانیکی چگونه کار می کنند؟
تلویزیون های مکانیکی از دو طرف فرستنده و گیرنده از تورنت استفاده می کردند. دیسک ها سوراخ های مارپیچی داشتند.
برای ارسال عکس با استفاده از این سیستم ، دوربین باید در فضای کاملاً تاریک قرار گرفته و از منبع نوری بسیار قوی در پشت دیسک استفاده کنید. دیسک با استفاده از یک درایو چرخانده می شد و هر چرخش یک قاب تصویر تلویزیون را تشکیل می داد.

تلویزیون مکانیکی
تلویزیون مکانیکی اصلی جان Logie Byrd دارای 30 سوراخ بود و دیسک خود را با سرعت 12.5 بار در ثانیه می چرخاند. در جلوی دیسک لنزهایی قرار داشتند تا نور را به سوژه متمرکز کنند. هنگامی که نور به یک هدف برخورد می کند ، آن را در سلول فوتوالکتریک منعکس می کند ، که انرژی نور را به تکانه های الکتریکی تبدیل می کند. این تکانه ها به شکل امواج الکتریکی از طریق هوا به گیرنده فرستاده می شوند.

در کنار گیرنده ، تورنت با همان سرعت دیسک انتقال می چرخید. برای این منظور ، درایوهای دو طرف گیرنده گیربکس باید با یکدیگر هم تراز شوند تا به درستی تصویر نمایش داده شود.

واحد گیرنده مجهز به گیرنده ای است که امواج را دریافت می کند و آنها را به لامپ نئونی در پشت دیسک گیرنده می فرستد. وقتی لامپ روشن شد و بر اساس سیگنال دریافت شده ، تابش نور را آغاز کرد ، دیسک شروع به چرخش کرد. سرانجام ، در کنار گیرنده می توان تصویر ضبط شده را در کنار فرستنده نشان داد.

اختراع اولین تلویزیون الکترونیکی
اولین سازنده تلویزیون الکترونیکی تا زمانی که 14 سال داشت در خانه ای بدون برق زندگی می کرد

اولین تلویزیونهای الکترونیکی در سال 1927 توسط مخترع 21 ساله فیلو تیلور فارنزورث تولید شد. جالب است که فیلو تا 14 سالگی در خانه ای بدون برق زندگی می کرد. از زمانی که در دبیرستان بود ، شروع به فکر کردن در مورد سیستمی کرد که بتواند از تصاویر متحرک استفاده کند. تصور کنید که این تصاویر به یک نماد تبدیل شده و از طریق امواج رادیویی به دستگاه های دیگر منتقل می شوند. البته ، 16 سال قبل از موفقیت فارنزورث ، مخترع روسی بوریس روزینگ آزمایش های اساسی ارسال عکس را انجام داد.